Blog #2: Ik moest en zou tekenen…
Toen ik als puber mijn vakkenpakket moest kiezen had ik nooit gedacht hoe de rest van mijn verdere studerende leven eruit zou zien. Laat staan het werkende leven waar ik op die leeftijd natuurlijk helemaal geen kaas van gegeten had.
Wat ik wel wist was dat ik moest en zou tekenen, overal en nergens. Tekenen, mijn passie.
En wat ik ook wist was dat de kunstacademie, waar kunst met een grote K de norm was, mijn volgende halte zou worden. Ik begon in mijn examenjaar bij een vooropleiding op één van die academies om een vliegende start te maken. Genieten en vooral het constant horen kraken van mijn hersenen hoorde hierbij. Als ik het met leeftijdsgenootjes had over onze (HBO) studies dan was het meteen duidelijk. Les krijgen in kunst was niet hetzelfde als wat andere vrienden deden. Ook mijn ouders vroegen zich vast geregeld af of dit het nou wel was.
Ik heb tot vlak na mijn afstuderen eigenlijk nooit getwijfeld over mijn keuze. Het was altijd een vanzelfsprekendheid. Ik zou naar de kunstacademie gaan, punt uit. Het waren interessante jaren waarin nooit iets vooraf te voorspellen was. Ik heb het onderste uit de kan gehaald en alles uitgeprobeerd.
Toen ik klaar was stond ik daar met mijn nog warme velletje in mijn handen. Wat zou er nu gaan gebeuren? Ik was tijdens de ‘academie’ niet of nauwelijks bezig met later. Daar was simpelweg geen tijd voor. We kregen soms, heel soms, wat te horen over auteursrecht en over facturen. Onze docenten uit de beroepspraktijk spraken bijna nooit over hun eigen werk. Of over de vele dingen waar ze mee worstelden. Het zag er rooskleurig uit, alsof er niks te zeuren viel, dacht ik.
Ondertussen ben ik anderhalf jaar zelfstandig ondernemer en heb ik al het een en ander mee gemaakt. Het is het dubbel en dwars waard als ik weer een mooie opdracht heb afgerond en hierop terug kan kijken. Ik spreek gelukkig steeds meer ondernemers in de creatieve sector, wat altijd versterkend werkt. Elkaar ondersteunen en enthousiasmeren is een belangrijke drijfveer gebleken. Ik deel nu een studio met twee andere illustratoren en als we allemaal aan het werk zijn voelt dat helemaal goed. Natuurlijk ben ik nog fris en nog maar kort bezig; er is nog zoveel te leren.
Via Grafische Helden kan ik helder en direct communiceren over wie ik ben en wat ik doe. Geen poespas, geen gedoe, gewoon kijk dit ben ik. De ervaring die ik op andere gebieden mis maak ik goed in de kwaliteit van mijn werk en mijn eigen stijl. Het leukste is om te zien dat het werkt, ik heb al meerdere mooie opdrachten mogen doen. Voorlopig is de weg nog kronkelig en lang voor ik hopelijk van mijn tekeningen kan leven. Toch zou het echt waanzinnig zijn als dat zou lukken, want dan heb ik toch wel iets geweldigs voor elkaar. Had die puber-ik nooit kunnen raden!
Benieuwd naar mijn illustraties? Kijk dan op www.feeoverbeeke.nl
Fee Overbeeke
Bekijk haar profiel via deze link.
Ps. Deze blog is geschreven door Fee voor Grafische Helden. In de blogs van Grafische Helden delen ondernemende ontwerpers hun ideeën, uitdagingen en overwinningen binnen de grafische wereld.